سخن سیاسی روز

علیرغم لاف و گزاف سخنگوی رئیسی در بکار نبردن حداکثر نیرو برای سرکوب معترضان پس از شروع انقلاب، رژیم از همه توان محاسبه شده خود برای مقابله با جوانان و مردم انقلابی در خیابانها استفاده کرد. علاوه بر کشتار در خیابان، در طی این مدت نیروهای امنیتی و سپاه دست به ربودن، بازداشتهای گسترده، شدیدترین شکنجه‌ها و اعدام مخفیانه زدند. آمار حول و حوش 300 قتل حکومتی قطعا رقم واقعی جنایات اعمال شده پس از قتل مهسا امینی نیست.

بازتاب گسترده قتلهای جنایتکارانه در خیابان توسط اوباش و ماموران حکومتی، موجی از حمایتهای بین المللی از انقلاب زن زندگی آزادی به نفع انقلاب و بر علیه حکومت ببار آورد. همچنین ابعاد بزرگ این جنایات که خشم مردم را هر روزه بیشتر برانگیخت بر میزان وحشت درون حکومت افزود و شکاف داخلی را هر چه بیشتر گشود.

انتقادات نسبت به نحوه برخورد و پیشنهاد راههایی برای گشایش باب گفتگو و کم کردن اعتراضات اجتماعی تنها از سوی اصلاح طلبان سابق طرح نشد. این نوع سخنان و نظرات جای خود را در میان جناح حاکم که رئیسی قرار بود به عنوان سمبل یکدست شدن آن بیاید، باز کرد. روزی نیست که مقالات و یا اعتراضی، هرچند آرام و حسابشده، از سوی دست اندرکاران نظام از صدر تا ذیل بیان نشود.

 تعدادی از این انتقادات که در هفته جاری از تریبون مجلس رژیم و انتشار نوار ویدئویی جلال محمودزاده نماینده مهاباد نیز خود را نشان داد، به همراه درج مقالات گوناگون نشاندهنده نوک کوه یخ باز شدن این شکاف در بالای رژیم است.

اما سوال اصلی اینست که آیا این اختلافات به عقب نشینی ظاهری رژیم در برخی از محدودیتهایی که حکومت اسلامی طی 44 سال گذشته بر آنها اصرار داشت، خواهد انجامید؟

اگر کسی کوچکترین آشنایی با دیکتاتوری فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران داشته باشد، به این سوال پاسخ منفی می‌دهد. اتفاقا بر عکس، رژیم در ادامه مسیر به سوی سقوط و سرنگونی با وحشیگری دست به جنایات بیشتری خواهد زد. این عکس العمل خامنه‌ای و سپاه از یکسو باعث رادیکال تر شدن انقلاب خواهد شد و از سوی دیگر اقشار گسترده‌تری از مردم را بر علیه نظام پوسیده و فرسوده‌اش به میان خواهد آورد. جمهوری اسلامی توان برداشتن حتی یک گام به عقب را ندارد.