در جهان امروز کمتر ارگان دولتی بنام حفاظت از محیط زیست در کشورها وجود دارد که مانند دستگاه سازمان محیط زیست آخوندی علیه منافع محیط زیست مردم حرکت کند. سازمان باصطلاح حفظ محیط زیست آخوندی تا به حال نشان داده است که تنها هدفش مخفی نگاهداشتن آلودگی ها و مسایل و مشکلات زیست محیطی ناشی از فعالیتهایی صنایع و معادن دولتی تحت اختیارات مستقیم باندهای وابسته و نزدیک به نظام آخوندی و در خدمت اهداف چپاولگرانه آنان است.

فاجعه آلودگی های نفتی روستاهای (اسماعیل آباد، درسون آباد و ……) در اطراف پالایشگاه نفت و مرکز انباشت زباله کهریزک در منطقه شهر ری جنوب تهران، که در مرداد سال گذشته 83 به اوج خود رسید، حتی در روزنامه ها و رسانه های رژیم آخوندی انعکاس گسترده ای یافت. اعتراضات شدید و همچنان ادامه دار اهالی روستاها در باره آلودگی نفتی که حتی آب شرب اهالی روستاهای این منطقه را تبدیل به نفت و روغن خالص کرده بود، سازمان حفاظت از محیط زیست آخوندی را بناچار بر آن داشت، گروهی از کارشناسان ژاپنی را برای بررسی دلایل و منشاء آلودگی نفتی وارد تهران نماید. بنا بر گفته های تبلیغاتی مسئولان این سازمان در مطبوعات، در جریان این واقعه می بایستی نتیجه تحقیقات ژاپنی در ظرف مدت دو هفته ارائه شود. اما سازمان محیط زیست پس از گذشت زمان طولانی بیش از هشت ماه، بتازگی گزارش نهایی متخصصان ژاپنی را منتشرنمود.

حزب سبزهای ایران در تاریخ 3/اسفند/83 در اطلاعیه ای اعلام کرده بود بنابر گزارشات دریافتی، کارشناسان ژاپنی از ابتدای شروع فعالیتهایشان در منطقه، از سوی وزارت نفت و مسئولان پالایشگاه و صنایع پتروشیمی تهران، زیر فشار قرار گرفتند و گزارش نهایی را نمی بایست بطور فوری تحویل تحویل دهند وعلت و زمان آلودگی سفره های آبی زیرزمینی و آلودگی مزارع کشاورزی اطراف پالایشگاه را مربوط به پیش از انقلاب و ناشی از بمبارانهای جنگ 8 ساله صدام اعلام کنند.

در همین رابطه در تاریخ 25/2/84 یوسف حجت معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست، در مصاحبه ای با خبرگزاری رژیم (فارس)، جزئیات گزارش سانسور شده کارشناسان ژاپنی را اعلام نمود که حاکی از کم اهمیت جلوه دادن موضوع آلودگی نفتی منابع و موکول کردن بهسازی آب شرب و اراضی کشاورزی در اطراف پالایشگاه تهران به آینده ای نامعلوم است. “بر اساس گزارش کارشناسان ژاپنی آلودگی های نفتی در مناطق جنوبی تهران در عمق حدود 6 متری زمین وجود دارد. خوشبختانه طبق بررسی ها، روشن شده است که آب زیرزمینی در این منطقه جریان نداشته که در نتیجه آلودگی نفتی به تدریج از این مناطق فاصله نخواهد گرفت و به دیگر نقاط زمین سرایت نمی کند!. مشاوران ژاپنی به این نتیجه رسیده اند که – از سوی پالایشگاه تهران – صرفا باید چاههای! متعددی در زمین حفر شوند که ازسطح آن، آب آلوده برداشت شود و مورد تصفیه قرار گیرد. پس از تصفیه آب های آلوده چاههای حفر شده، باید آب سالم به عمق آب تزریق شود تا سفره های آب زیرزمینی دچار نقصان نشوند. این گزارش به پالایشگاه تهران اعلام شده است که مقرر گردیده طی جلسه مشترک محیط زیست و مسئولان پالایشگاه بررسی نهایی انجام شده و جمع بندی شود. پس از جمع بندی با پالایشگاه، پالایشگاه موظف است این چاهها را در منطقه حفر کرده، تاسیسات تصفیه آب در کنار آنها احداث و مجددا به سفره های آب زیرزمینی، آب تزریق کند. در حال حاضر به احتمال بسیار زیاد هیچ گونه نشتی در منطقه وجود ندارد! و تعداد محدودی از مخازن نفتی هم اکنون در دست بررسی و بازرسی هستند که بعید است نشتی داشته باشند! اسنادی وجود دارد که نشان می دهد آلودگی نفتی در اطراف پالایشگاه مربوط به پیش از انقلاب بود. بنابراین بی انصافی است که تقصیر را به گردن کسانی که در حال حاضر مسئولیت پالایشگاه را دارند، بیندازیم!”( یوسف حجت، مندرج در سایت خبری سازمان محیط زیست، خبرگزاری فارس 25/2/84).

حزب سبزهای ایران همانگونه که در پی علنی شدن شدت آلودگی مناطق جنوب تهران اعلام کرد (28 تیر 1383)، یکبار دیگر تاکید می نماید که بعنوان اولین و مهمترین اقدام امنیت ضروری برای حفظ جان و مال مردم و جلوگیری از ادامه و گسترش آلودگی های نفتی در شبکه های دیگر منابع آب و …. در تهران، می بایست هرچه زودتر فعالیتهای نفتی و پتروشیمی رژیم در تاسیسات مجتمع پالایشگاه تهران تا بررسی و تحقیقات واقعی و روشن شدن میزان آلودگی و نشت احتمالی، بطور کامل متوقف شود. با حدس و گمانه زنی در مورد نشت و میزان آلودگی، مردم منطقه در معرض انواع خطرات زیست محیطی قرار دارند. حزب سبزهای ایران بویژه از برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد درخواست می کند که با فرستادن هیاتی مستقل و پیگیری موضوع، در مورد این فاجعه زیست محیطی اقدامات عاجل بعمل آورد.
حزب سبزهای ایران
27 اردیبهشت 84