سخن سیاسی روز

یکروز پس از اعتراضات کارگری، امروز معلمان در بیشتر شهرهای کشور دست به تجمعات اعتراضی زدند. در تهران اوباش رژیم خانم منیره عبدی، همسر اسماعیل عبدی، معلم زندانی را مضروب کردند و چند تن از رهبران و سازماندگان این تجمعات توسط نیروی انتظامی دستگیر شدند. با توجه به شرایط بسیار اسفناک اقتصادی که بدون شک با کاهش خرید نفت طی هفته‌های آینده رو به وخامت خواهد گذاشت، دامنه اعتراضات در جامعه وسیعتر خواهد شد. جمهوری اسلامی هیچ چشم اندازی برای خلاصی از تنگتر شدن حلقه فلاکت اقتصادی در پیش رو ندارد. امید رژیم به چانه زنی هند و ترکیه با آمریکا با گذشتن از ضرب العجل پایان معافیت‌های شش کشور وارد کننده نفت، به یاس مبدل شد. عشوه‌گری‌های جواد ظریف در واشنگتن برای نشان دادن آمادگی رژیم برای مذاکره بر سر تعدادی از درخواستهای 12 ماده‌ای آمریکا دردی از رژیم دوا نکرد.

مطالبات مردم سیل زده و زلزله زده، وجوه پرداخت نشده کارگران و زحمتکشان، سپرده‌های غارت شده توسط موسسات مالی وابسته به رژیم و تورم فزاینده در مورد اولیه‌ترین نیازهای مردم مانند سوخت و غذا و مسکن، موضوعات حیاتی برای مردم محسوب می‌شوند. اکثریت قاطع مردم از رژیم قطع امید کرده‌اند. اگرچه رژیم هنوز قدرت سرکوب دارد، اما با جمع و فشرده شدن پتانسیل خشم مردمی، جرقه‌ای می‌تواند دودمان رژیم پاسدار-آخوند جمهوری اسلامی را به باد دهد. هرگز در گذشته تا به این اندازه جامعه ایران آمادگی تحول بنیادی برای تغییر جمهوری اسلامی را نداشته است. آنچه در این میان برای رسیدن به این تحول مطلوب کم بنظر می‌رسد، وجود یک آلترناتیو است که بتواند نارضایتی‌های بیسابقه مردم را به سمت سرنگونی، سازماندهی و هدایت کند.