بخش پایانی
در قسمتهای قبل برخی از مشکلات و بحران مواد زاید گوناگون در ایران و شهر تهران باختصار تشریح شد. مشکلات و عوارض آلودگیهای همه جانبه و فزاینده زباله های شهری و صنعتی، تا حدود زیادی مستقیما زاییده سیاستهای نادرست است که بطور تنگاتنگ با محیط زیست، اقتصاد و صنعت در نظام دیکتاتوری آخوندی مرتبط می باشد. در گام اول بمنظور کاهش و یا جلوگیری از تولید بیش از حد زباله، علاوه بر استراتژی و برنامه های جامع علمی و دقیق در زمینه بهبود کیفی و مستمر در مورد فاکتورهای تولیدی (سیاسی، قانونی، مالی، فنی، تکنولوژیک، پرسنلی و ساختارهای مدیریت) موجود در بخش صنعت، کشور نیازمند هماهنگی تنگاتنگ با تغییرات و بهبود کیفی الگوها و مناسبات جاری در زمینه های انسانی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی، عرضه و تقاضا، توزیع و مصرف محصولات است. چنین فهم و درک و توان عظیم کاری، از حدود ظرفیت و کفایت و فرهنگ عقب افتاده رژیم آخوندی، خارج است. رژیمی که تاکنون اصلاح ناپذیری خود را به اثبات رسانده است. رژیم جمهوری اسلامی همچنین از حداقلهای حمایت مردمی و مشروعیت سیاسی و بین المللی نیز محروم است. بنابراین برای چاره اندیشی در این زمینه ها راهی بجز تغییر نظام کهنه و برقرار شدن یک نظام مدرن سیاسی دمکراتیک، سکولار و توسعه گرا در ایران باقی نمی ماند. در چنین حکومت و دولت مردمی، از همان ابتدای کار، رعایت تنظیم و اجرای سیاستها، طرح و برنامه های مترقی صنعتی با ملزومات و ضوابط حفظ محیط زیست و منابع طبیعی و ملی کشور لازم و ضروری می نماید. جهت بهبود کمی و کیفی فاکتورهای توسعه اقتصادی و صنعت اکولوژیک، باید بطور خاص به بهره برداری صحیح و عادلانه از پتانسیلهای موجود نیروی کار زنان ومردان، بودجه و سرمایه گذاریهای ملی مناسب و آموزش های همه جانبه و مستمر عامه و زیست محیطی در صنایع بمنظور گزینش و استفاده از تکنولوژیهای برتر در کشور توجه و اقدام نمود. اقدامات ملی در جهت شیوه تولید پاک و سبز، که برای استفاده عمومی از محصولات با کیفیتهای مرغوب، عمر مصرف بیشتر و آلودگیها و دفع زباله های کمترضروری است، رابطه مستقیم و جدایی ناپذیری با رعایت حف حقوق بشرنسلهای حاضر و آینده کشورمان دارد و همچنین این شیوه تولید برای ایجاد اقتصاد پیشرفته و پایدار کارساز خواهد بود.

در این زمینه تحقق پروژه های کاری و جنبه های ایجاد اشتغال بخصوص برای نسل جوان و فارغ التحصیلان بیکار در زنجیره های توسعه و صنعت وابسته به محیط زیست و برای بهره برداری و بازدهی پایدار منابع دارای اهمیت ویژه ای می باشد. بطور مثال:

– جمع آوری و تنظیم آمار و اطلاعات مربوط کامپیوتری برای ارائه عموم و استفاده برای برنامه ریزیهای دقیق مراکز اداری دولتی صنعتی و ذینفع در سطح کشور.

– ساخت و اجرای سیستمهای خدمات آموزشی کارآمد در زمینه رشد و توسعه مستمر آگاهیهای عامه در مورد علوم همه جانبه زیست محیطی، کنترل ازدیاد جمعیت، و هم چنین در جهت توسعه فن آوری و دانش اکولوژیک نزد شاغلان و کارگران در امور صنعت.

– تحقیقات و پژوهشهای علمی در سطوح مراکز آموزشی، دانشگاهی و صنعتی، بمنظور بهبود کمی و کیفی سطح میزان تولید ملی جهت ایجاد رفاه و توسعه اقتصادی در جامعه.

– ترمیم و بهبود مقرون به صرفه اقتصادی تکنولوژیهای ماشینها و طراحی و بکارگیری تکنولوژیهای زیست محیطی و اکولوژیک منطبق با صنعت.

– پژوهش در زمینه استخراج، بهینه کردن و کاربرد کمتر و موثر مواد خام، ذخیره منابع سوختی و آب و مواد جانبی مورد مصرف در چرخه های تولید و صنایع کشود.

– اقدامات در جهت ترمیم و سالم سازی ضایعات اکوسیستم و منابع طبیعی و ملی هدر رفته، ایمن سازی اماکن زباله های پنهان و قدیمی در شهرها، صنایع و مدفنهای زباله های آبعلی و کهریزک در تهران، و اماکن و وسایل متروکه صنعتی و ضایعات باقی مانده از جنگ هشت ساله در سطح کشور.

– تحقیق، تنظیم و پیشنهاد مقررات و آیین نامه های فنی، حقوقی جهت اجرای سیستم های مدیریت دمکراتیک زیست محیطی در شیوه های تولید در صنعت.

– اقدامات جهت ایجاد و زیربناهای ساختمانی و تکنیکی خدمات زیست محیطی صنعتی در زمینه های دفع اصولی زباله ها، پسابها، جلوگیری از آلودگیهای بصری، صوتی، ارتعاشات و هوا، متناسب با فعالیتهای خاص کارخانه ها.

– ساخت و استفاده از سیستمهای مجتمعات مرکزی با تاسیسات معتبر و پیشرفته برای مراحل جمع آوری، تفکیک و بازیابی، تصفیه و سوزانیدن و دفن بهداشتی مواد زاید صنعتی و خطرناک در نقاط مورد نیاز استانهای صنعتی کشور.

– ساخت و راه اندازی سیستمهای مدرن دفع زباله و فاضلابهای شهری و غیره منطبق با شرایط و نیازهای بسیار گوناگون و متنوع موجود(اقلیمی، میزان و روند گسترش جمعیت و …) مناطق روستایی و شهری در سطح کشور.

بطور یقین با توجه به ساختارها و توانمندیهای موجود در ایران و به خاطر وجود پتانسیل انسانی، جوهره فرهنگ تاریخی و علایق زیست محیطی مردم، ثروت سرشار منابع ملی اقتصادی و بخصوص بدلیل آمادگی نیروی عظیم دانشجویان برای همکاریهای سازنده و خیل عظیم تحصیلکردگان، کادرهای علمی و تخصصی و سازمانهای غیر دولتی زیست محیطی و آگاهی نیروهای سیاسی پیشرو و مترقی، رسیدن به ایرانی آزاد و آباد و سبز و سرشار از رفاه، تحقق پذیر می باشد.

خرداد 1382